Το χρώμα

Ενώ στο μοντέρνο κίνημα, το λευκό εκφράζει την καθαρότητα της μορφής, για να εκφράσει την κατοικία «μηχανή», ο Δημήτρης Πικιώνης αναφέρει πως αρχιτεκτονική είναι… μουσική χρωματικών επιφανειών, που να εκφράζουν τη φύση¹.

          H απουσία χρώματος εφαρμόστηκε σε μια αυστηρή και άκαμπτη αρχιτεκτονική. Οι υποστηρικτές της πίστευαν πως το χρώμα συνδέεται με το ψέμα, την απόκρυψη και την φιλαρέσκεια και απάντησαν με το λευκό ως  το σύμβολο της καθαρότητας και της διαφάνειας. Υποστηρικτές της χρωματοφοβίας που έβλεπαν το χρώμα ως ένα πρόσθετο φτιασίδι που προσβάλλει αντί να δοξάζει τον Θεό.

     Αντίθετα, οι υποστηρικτές τις χρωματοφιλίας υποστήριζαν πως το χρώμα δεν εγγράφεται στην περιοχή της ευτελούς υλικότητας αλλά συνδέεται άμεσα με το πνεύμα, άρα με τον Θεό. Στην δική μας παραδοσιακή αρχιτεκτονική, επενδύσεις τοίχων, ψηφιδωτά κ.λπ. δείχνουν μια ιδιαίτερη σχέση του χρώματος με τον χώρο. Όταν συντελείται η σύζευξη του πνεύματος και της ύλης, όπως γράφει ο Π. Μιχελής στην «Αισθητική θεώρηση της βυζαντινής τέχνης», τότε το χρώμα μετουσιώνει².

          Ο Luis Barragan, έγραψε πως χρησιμοποίησε το χρώμα έτσι ώστε να αναδύονται από το έργο του η σιωπή, η χαρά και η γαλήνη. Αντιμετωπιζόμενο με άκρα ευαισθησία και την απαιτούμενη ακρίβεια, είτε το τεχνητό είτε το φυσικό χρώμα των υλικών, ενσωματωμένο στο οικοδόμημα, προσδιορίζει τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που συγκροτούν τους χώρους, τονίζοντας την πορεία και την χάραξη.

 

1.       βλ. Δ. Πικιώνης, Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

2.       βλ. Σουζάνα Αντωνακάκη, Πνεύμα και ύλη, εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 26/8/2004