φτιάξτε το μόνοι σας

Κάντε έργο τέχνης Ιμπρεσιονιστών με βαφή υφασμάτων.

 

1. Ξεκινήστε με ένα κομμάτι ύφασμα περίπου (το συγκεκριμένο είναι περίπου 50x50cm). Μουσκέψτε το καλά και στη συνέχεια στύψτε το καλά ώστε να μην στάζει παντού. Τοποθετείστε τις βαφές υφασμάτων μου σε ατομικά πιάτα. Για το συγκεκριμένο "ηλιοβασίλεμα" χρησιμοποιήθηκε πράσινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πορτοκαλί και κίτρινο.

2. Με στεγνά χέρια τσιμπάτε τη βαφή, και πασπαλίστε πάνω στο ύφασμα.

3. Aφού ρίξετε τη βαφή που θέλετε ψεκάστε με ένα μπουκάλι ψεκασμού. Αν θέλετε προσθέσετε περισσότερο χρώμα και ψεκάστε ξανά και ούτω καθ' εξής.

4. Όταν ικανοποιηθείτε με το αποτέλεσμα πάρτε χαρτί κουζίνας για να αφαιρέσετε την περίσσεια του νερού, καθώς επίσης και μερική από την επιπλέον βαφή. Αφήστε το να στεγνώσει για λίγα λεπτά (περίπου 10) και στη συνέχεια πάλι με χαρτί κουζίνας σκουπίστε απαλά κατά μήκος του υφάσματος από αριστερά προς τα δεξιά για να αφαιρέσετε οποιαδήποτε από την επιπλέον σκόνη. Αυτό δημιουργεί μια πολύ ωραία "ματ" επίδραση στο ύφασμα.

5. Στη συνέχεια αφήστε το ύφασμα να στεγνώσει  τελείως. Την επόμενη μέρα, με το σίδερο στην υψηλότερη ρύθμιση με ατμό, σιδερώστε το πίσω μέρος και αφαιρέστε όλες τις ρυτίδες.

Τοποθετήστε το ύφασμα σε πλαίσια που έχετε αγοράσει, ή κατασκευάστε τα (βλ.addicted 2decorating). 


σημ.
Αν δεν μπορείτε να το κατασκευάσετε, απευθυνθείτε σε 'μας.

ημερολόγιο 2013

Ο Δημήτρης Πικιώνης συμβούλευε να φτιάχνουμε μικρές πόρτες, ως μια «μυστική πύλη», ένα ιερό πέρασμα, όπου απαιτείται ταπεινά να σκύψουμε, να προσκυνήσουμε για να οδηγηθούμε στον ιερό χώρο του σπιτιού.

Αυτό είναι η πόρτα, το όριο μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού, του περάσματος από το μέσα στο έξω και αντίστροφα, της οποίας το υλικό, το μέγεθος, το σχέδιο, ακόμα και το πόμολο ή η κλειδαριά, μας δείχνουν την αλήθεια της και τις προθέσεις της. Μια πόρτα ανοιχτή μας μιλάει για φιλοξενία, απλόχερα μας επιτρέπει να προσχωρήσουμε προς έναν εσωτερικό κόσμο, διαφορετικό από τον δικό μας. Αντίθετα οι ερμητικά κλεισμένες, μανταλωμένες πόρτες, δεν επιτρέπουν τίποτα να βγει και τίποτα να μπει. Κυρίως όμως η πόρτα, είναι o κόσμος του μισάνοιχτου, η ταυτόχρονη επιθυμία να την ανοίξουμε αλλά και να την κλείσουμε. Είναι η μισάνοιχτη πόρτα που συμβολίζει τον δισταγμό, ο ενδιάμεσος χώρος που σου κινεί την περιέργεια για το τι θα επακολουθήσει.

Το πόμολο της πόρτας, έχει ένα συμβολισμό και το κλειδί, που βρίσκεται επάνω της, είναι το χρυσό κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα του ονείρου.

Οι φωτογραφίες του ημερολογίου τραβήχτηκαν από αγάπη για ένα στοιχείο της ελληνικής αρχιτεκτονικής, τόσο προσωπικό, αλλά και ταυτόχρονα τόσο δημόσιο, όπως είναι η πόρτα και συγκεντρώθηκαν σε ένα βιβλίο που να συμβολίζει τον χρόνο, όπως και οι πόρτες αυτές, η καθεμία χωριστά, είναι μια πορεία στον χρόνο.

                     

    Και το ταξίδι συνεχίζεται…