Το έργο αυτό, σε ένα σπίτι που χρίστηκε το 1920 απο λευκά τούβλα, είχε στόχο να αναδιαμορφώσει την κουζίνα, και να μπουν νέα έπιπλα για ένα μεσογειακό στυλ.
Στην τραπεζαρία τοποθετήθηκαν vintage καρέκλες, ένα παλιό μαροκινό χαλί σε έντονα χρώματα και ένα τραπέζι καθιστικού κατασκευασμένο από
ξύλο καρυδιάς.
Ο πελάτης είχε φανταστεί σε ένα σημείο και ένα "δέντρο", έτσι σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε ένα γλυπτό από ανακυκλωμένο ξύλο.
Η κουζίνα διαιρούνταν σε έναν χώρο πρωινού και την κυρίως κουζίνα και οι δύο αυτοί χώροι χωρίζονταν με μια στενή πόρτα.
Είχε ανακαινιστεί πιθανώς στη δεκαετία του '60 ή του '70 έχοντας δρύινα ντουλάπια τοποθετημένα ψηλά που μείωναν το ύψος την κουζίνας.
Οι πελάτες ήθελαν να ανοίξει ο χώρος, διατηρώντας τη δυνατότητα
να τρώνε στο χώρο της κουζίνας και να της δώσει μια νέα αίσθηση περισσότερο
σύμφωνη με την αρχιτεκτονική του σπιτιού. Έτσι αφαιρέθηκε το τείχος που χώριζε την κουζίνα απο την αίθουσα πρωινού. Επίσης, άνοιξε ένα μεγάλο τοξωτό άνοιγμα ανάμεσα στην κουζίνα και τραπεζαρία για καλύτερη σύνδεση των δύο χώρων.
Σχεδιάστηκε ένας ολόκληρος τοίχος αποθηκευτικός χώρος γύρω από το ψυγείο, ώστε να μην χρειαστούν τα ντουλάπια πάνω απο τον νεροχύτη.
Για το δάπεδο χρησιμοποιήθηκαν τοπικά χειροποίητα κεραμικά πλακάκια. Τα επίσης κεραμικά χειροποίητα φώτα είναι στην ίδια απόχρωση με τα ελαφρώς μωβ-γκρι δάπεδα, καθώς και στην ίδια απόχρωση είναι και τα πόδια του μικρού τραπεζιού της κουζίνας. Τέλος το ενσωματωμένο κάθισμα στο παράθυρο συν δύο σκαμπό επιτρέπουν στην οικογένεια των τεσσάρων ατόμων να τρώνε άνετα στην κουζίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου